Stan posiadania ▸

obserwacje Autor: pawel.kruzel@m00n.link (Paweł Krużel), 13.09.2024 10:08

Każdy kto mnie trochę lepiej zna, wie o tym że wcale mnie nie interesuje ile kto ma, że stan posiadania jako taki nigdy nie był dla mnie jakąkolwiek miarą człowieka. Nigdy też nie pytam i nie dociekałem tego ile kto np. zarabia, bo mnie to nie ciekawi. Z takim postrzeganiem materii posiadania przeżywam swoje życie. Ktoś by powiedział że tak mam, bo nigdy "nie śmierdziałem groszem" i stąd ten "efekt". Skąd pewność, że tak właśnie jest ...? 🤔

Zacznijmy od tego, że miara czegokolwiek jest rzeczą z grubsza ustaloną. Np. metr miarą długości, kilogram - ciężaru, itp. Czy stan posiadania jest rzeczą stałą w życiu człowieka? Ja tak nie myślę, ale jak sądzę - wielu ma inne zdanie na ten temat. Obserwuję to na codzień - stan posiadania miarą człowieka.

Stąd już niedaleko np. do postrzegania istoty życiowego sukcesu. Przeliczając wszystko na stan posiadania, patrzy się na drugiego człowieka z pryzmatu "ile przytula" i na jakie fanaberie go stać. Stan posiadania sukcesem człowieka.

Od tak mierzonego sukcesu do fejmu u gawiedzi bardzo niedaleko. Gawiedź zachwyca się wszelkimi przejawami stanu posiadania i za to podziwia a nawet czasem szanuje. Ale równie często zazdrości i w duchu zawistnie życzy nie najlepiej. Stan posiadania miarą fejmu ...

Te wszystkie gierki są stare jak świat. Wręcz całe wieki mijają w ludzkim świecie i w tej materii zmienia się niewiele. Do czego więc zmierzam ...?

Każdy kto mnie zna, wie o tym, że wcale mnie nie interesuje ile kto ma i bardzo mi z tym dobrze. Nie emocjonuję się w ogóle czyimś stanem posiadania i jest to dla mnie wręcz obojętne. Żaden materialny majątek nie jest mnie w stanie olśnić - co niektórych prawie otwarcie wk*rwia, a mnie to wk*rwienie śmieszy. Czy umiem cieszyć się szczerze z radości innych? Stać mnie na to. Nigdy też nie miałem żadnej chęci epatowania innych rzeczami tak chwilowymi jak akurat ciut mniejszy czy trochę większy majątek. Nie rusza mnie również, kiedy ktoś mnie "wycenia" bo uważam takie zajęcie za "chamski sport". Za to osobistą nieustanną wolność od zazdrości i zawiści uważam za bezcenną ...

Jak to robię? Ot - po prostu. To moim zdaniem o wiele łatwiejsze niż się wydaje, ale w skali długości naszego istnienia niezwykle pożyteczne. Po prostu - mnie interesują w moim i w moich bliskich życiu zupełnie inne wartości, skale i miary. Co innego pilnie dostrzegam i cenię, co innego mnie cieszy. Szkoda tylko, że niestety wkoło tak wielu zazdrosnych, zawistnych, pielęgnujących swoje tanie poczucie wyższości, czy wręcz gardzących innymi za ich domniemany niższy stan posiadania.

Komentarz? TUTAJ.