Kłótnie u sąsiadów ▸

obserwacje Autor: pawel.kruzel@m00n.link (Paweł Krużel), 21.08.2015 22:12

Siedzę sobie w piątek wieczorem w domu. Jest 21 sierpnia 2015. Piękny czas. Koniec wakacji. Pogoda cudowna, wreszcie opuściły nas hard-core-owe upały.

Wieczór chłodny, moja Ukochana postanowiła usnąć i wypocząć po ciężkim tygodniu. Przez okno w moim bloku słyszę kłótnię. Kobita drze się na wysokim C, prawdopodobnie ma coś do wykrzyczenia w kierunku swojego męża. Naparza jak czołg. Myślę ja sobie, co się kurna dzieje? Czy piątkowy wieczór jest naprawdę najlepszym terminem na to, by zmiażdżyć swojego męża? A może chłop wrócił z roboty i jest totalnie zajechany, postanowił coś delikatnie chlapnąć na stres życia codziennego i zrobiła się z tego chryja, bo to już kolejny tydzień tak to trwa? A kobita wytrzymałość na męża wyskoki ma ograniczoną zapewne. A może kobita, nieszczęśliwa, z dwojgiem na przykład dzieci, spędziła cały tydzień sama w domu, zmagając się z codziennymi przeciwnościami losu, widząc męża chwytającego za szyjkę butelki, straciła cierpliwość? Może. Możliwości jest mnóstwo. Dołujących. Jak by to było cudownie, gdyby ludzie zaczęli patrzeć na życie troszkę bardziej szeroko, niż tylko przez swoje, często przydymione okulary … ? Wszak życie jest naprawdę piękne i szkoda marnować bezcenne minuty i sekundy na chore kłótnie o byle gówno i z byle gównianego powodu. A nie lepiej iść razem na spacer? Nawet kiedy jest kwas? Pomilczeć? Zapakować te dwa wózki z dzieciakami i pójść gdzieś na powietrze, a może się w międzyczasie klimat rodzinny poprawi …? Życie mamy wszyscy jedno. Szkoda je marnować na kwasy. Jeśli naprawdę wiąże nas jakieś uczucie, może lepiej nie tracić czasu na durne wyżywanie się nawzajem na sobie? Tylko kto o tym myśli …? Dzieci w tym galimatiasie cierpią najbardziej.